Мікіта Парфянюк: «Толькі ў кватэру засяліўся, заплаціў – на наступную раніцу ў мінскім «Дынама» кажуць, што адпраўляюць у «Куньлунь»

20-гадовы беларускі абаронца «Куньлуня» Мікіта Парфянюк распавёў пра тое, як каманда ўзяла яго ў арэнду ў мінскага «Дынама».

– Пераходзім да тваёй кар'еры ў КХЛ. Як узнік такі варыянт? Якія ўражанні ад сезона ў «Куньлуне»?

– Раскажу гісторыю, як наогул атрымалася патрапіць у «Куньлунь». Пасля Канады, калі прыехаў, зрабіў выбар у дарослы хакей і з'явіўся варыянт з «Дынама». Я патрапіў на перадсезонку, на прагляду кантракт. Правёў пару таварыскіх матчаў. Разумеў, што калі падпішуць, то застануся ў Мінску. І пасля падпісання мне далі два дні выходных, я засяліўся ў кватэру, а потым прыйшоў на трэніроўку…

Мяне паклікалі ў трэнерскую і сказалі, што «Куньлунь» хоча ўзяць у арэнду. А я нават не разумею, што мне рабіць. Я ж толькі ў кватэру засяліўся і ўсе рэчы перавёз ужо, заплаціў за кватэру. І мне кажуць наступнай раніцай, што адпраўляюць у «Куньлунь» гуляць. Мне тэлефануе трэнер галоўнай каманды і кажа, што трэба заўтра быць, заўтра таварыская гульня, для мяне тамака ёсць месца.

Прыйшлося хутка вырашаць усе пытанні, скасоўваць кантракт, зваротна перавозіць рэчы. У 4 раніцы ў мяне быў самалёт, а ўвечар у 17 – гульня. І так атрымалася, што не было часу патрапіць у гатэль, і мяне адразу павезлі з самалёта на гульню. А я вось у першую змену выходжу – і адразу забіваю гол. Рускія хлопцы потым дзівіліся і жартавалі на гэты конт. А потым у цэлым у мяне не было шанцу нават.

– Малады. У сілу ўзросту больш гэта атрымалася?

– Не сказаў бы. Можа, недзе і згуляў узрост, але я не лічу, што саступаў камусьці. Я канкураваў з партнёрамі, выглядаў не горш. Гэта было трэнерскае рашэнне. Трэнер не асабліва давяраў. Я ўсё роўна працаваў і не спыняўся. Але там ужо не за мной было рашэньне. Я не магу сябе паставіць на гульню. Такое рашэнне трэнера было, таму ўсё што мог я зрабіў для сябе.

– А да Віктара Ігнацьева падыходзіў? Ці, можа, ён сам падыходзіў і тлумачыў?

– У Віктара Юр'евіча быў першы сезон у ролі галоўнага трэнера. У яго ніколі не было такога досведу да гэтага. Мусіць, баяліся дзесьці рызыкаваць. Думалі, што малады і можа памыліцца. Гулялі жорстка на вынік. Калі я падыходзіў да іх, яны мне казалі: «Нам падабаецца, як ты гуляеш. Усё добра, рабі тое, што робіш». Мне, зразумела, заставалася толькі працягваць працаваць і спадзявацца, што нешта памяняецца, але нічога асабліва не памянялася.

– А супраць мінскага «Дынама» адмысловы быў матч?

– Была ў мяне большая цікавасць супраць «Дынама», таму што ўсю перадсезонку амаль з імі адпрацаваў, і з імі заўсёды была асаблівая цікавасць згуляць.

– А вы ж пачатак сезона тады паспяхова пачалі, лідарамі былі. Раскажы, за кошт чаго?

– У нас у «Куньлуне» была вельмі добрая каманда па выканаўцах. Клуб падладжваў расклад пад кваліфікацыю. І ў нас за кошт гэтага ў верасні атрымалася значна больш гульняў. І пасля чаго была пераможная серыя, а потым пачаліся паразы. І ўсё. Дзесяць паражэнняў запар. І вось калі ўжо ўдалося выбрацца з гэтай серыі, то мы таксама пачалі чапляць моцныя каманды. Магчыма, каляндар крыху падкасіў.

– Ужо вядома, што наступны сезон будзе падоўжаны на месяц – да 31 траўня. Што думаеш пра гэта? Відавочна, гэта плюс вялікі. Больш за паўзы, больш разрыў паміж матчамі.

– Так, сто працэнтаў выдатнае рашэнне. Дасведчаным гульцам, можа, не столькі трэба трэніровак, яны і так усё могуць. Але калі бяром моладзь, якая працуе ў КХЛ, у іх будзе больш часу на развіццё. Маладым гульцам трэба развівацца і гуляць самае галоўнае. І так у іх будзе больш часу для працы над сабой, – сказаў Парфянюк.